Waarom Linux?

Het is nu onderhand al wel een tijdje geleden sinds ik overgestapt ben van Microsoft Windows naar de Linuxdistributie genaamd Ubuntu van het bedrijf Canonical. Sinds de dag dat ik het op mijn computer heb geïnstalleerd heb ik er geen seconde over nagedacht om weer helemaal terug over te schakelen naar Windows. Ik wilde graag met andere mensen mijn reis delen, dit om aan te tonen dat je geen geweldige computernerd hoeft te zijn om een zogenaamde power user te worden. Dat wil zeggen dat jij degene bent die bepaald wat er gebeurd op het scherm en niet de computer.

Beginnend bij het begin

Pas in 2007 heb ik voor het eerst een eigen computer kunnen kopen. Dit was een Acer Aspire 9410Z een desktopvervanger met een 17 inch-scherm een processor van 1.660 MHz en een maximaal intern geheugen van 2 Gb. Toen wist ik nog niet wat een processor precies was, noch waar RAM-geheugen precies voor diende. Het enige wat me toen uitmaakte was dat het een groot scherm had, zodat ik het kon gebruiken als desktopvervanger. Windows Vista was er op geïnstalleerd en het was allemaal pais en vree totdat het gevreesde moment kwam...
Mijn computer crashte. Ik weet niet meer waarom, maar het gebeurde, en omdat ik geen systeemherstelcd had gemaakt van Vista, moest ik weer terug naar Windows XP. Daar is niks mis mee, zeker niet, maar XP daar zat ik al bijna tien jaar tegenaan te kijken. Niet lang later kwam Windows 7 uit en het kwam geen dag te vroeg, want ik was ondertussen wel weer toe aan iets nieuws, iets anders. Vol goede hoop ging ik naar de site van Microsoft om na te gaan of mijn laptop compatibel was met het nieuwe besturingssyteem, maar helaas. Als ik Windows 7 zou installeren, dan zou het geluid het niet meer doen, dus ik moest teleurgesteld afdruipen.

Wat nu?

Na een tijdje met XP rondgelopen te hebben kreeg ik er gewoon genoeg van om naar detzelfde interface te kijken van een computer die steeds trager werd. Mijn frustratie bouwde zich steeds verder op, dit mede doordat ik met mensen om ging die, in tegenstelling tot mijzelf, wel verstand hadden van computers en altijd interessante programma's gebruikten, of nieuwere computers hadden en een enkeling zelfs een ander besturingssyteem. Een van hen had namelijk een MacIntosh op de kop had getikt. In die tijd was mijn neef ook bezig met een studie die samenhing met informatica (om hem zo anoniem mogelijk te houden zal ik niet specificeren welke studie) en hij had op dat moment Ubuntu Linux 10.04 op zijn computer en dat zag er vet uit, niet normaal! Hij toonde me hoe de basis werkte en de voordelen van open source zien en ik was meteen verkocht. Niet lang daarna sprak ik met hem af en hebben we Ubuntu Linux geïnstalleerd op mijn laptop en ik deed het niet halfzacht, neen niet dual-booten, gewoon hoppatee Windows eraf gegooid en in een keer volaan Linux.

De overstap

De eerste paar dagen waren toch wel erg spannend. Ik weet nog dat ik het een vrijdag had gedaan en dat ik heel het weekeinde ermee gespeeld had en ik was er erg enthousiast over geworden. Ik kon bijna niet wachten om het aan mijn medenerds te laten zien. Maar ze reageerden helemaal niet zoals ik gedacht had. Het kreeg maar een lauw ontvangst, maar toch nu ik meer dan twee jaar ermee werk en het al op verschillende computers, of beter gezegd: alle, heb geïnstalleerd, heb ik geen spijt gehad dat ik ben overgestapt.
In het begin moest ik natuurlijk wel wat wennen, ik denk dat mijn neef ook kan beamen dat ik hem in de eerste week een redelijk aantal e-mails heb gestuurd waarin ik vroeg: "Hoe werkt dit?", "Hoe zit dat?". Op een gegeven moment werd hij het, terecht, denk ik een beetje zat en zei hij: "Google het maar." Dus dat deed ik. Toen werd voor mij een van de sterkste punten van Linux en de open source-filosofie onthuld.
Wanneer ik problemen had met Windows dan ging het als volgt: eerst ging ik naar mijn vader, die probeerde het probleem op te lossen. Dan gingen we er samen aan zitten, lees: we gingen samen de computer uitschelden, en als we er na een paar uren klooien nog niet uit waren, dan moesten we er maar mee leren leven. Bij Linux is dat niet zo. Voor elk probleem wat je maar mogelijkerwijs tegen kan komen, voor alles wat je maar wil leren, maakt niet uit hoe raar of vreemd, er zijn altijd wel tien mensen die er eerder naar gevraagd hebben en honderd mensen die er al antwoord op gegeven hebben. Elke foutmelding heeft een manier om ze op te lossen en met een beetje zoeken kom je er wel uit en als de oplossing van de ene niet werkt, dan werkt de oplossing die iemand anders je geeft wel. Dit zorgde ervoor dat ik iets voelde wat ik nog nooit gevoeld had.
Voor het eerst had ik de controle over mijn computer. Dankzij het besturingssyteem was een onzichtbare barrière voor me opengebroken en stond alles tot mijn beschikking. Ik kon alles aanpassen wat ik wilde, alles veranderen en verbeteren. De computer werd voor mij in plaats van een veredelde typmachine waar je ook nog FIFA '98 op kon spelen tot een stuk speelgoed waar ik nooit op uitgekeken zou kunnen raken. Dit is de reden waarom ik Linux gebruik.